Αναμνέζα

MEMENTO MORI έρχομαι από πολύ μακριά από το τύμπανο της μασχάλης σου έρχομαι κι από τη σπάνια τάξη του λαιμού έχω δρόμο μπροστά μου πόλεις και σπίτια να διανύσω σύννεφα να μασήσει η φωνή μου κι άλλων χεριών το μελάνι να ξεφυλλίσω μέχρι τα μάτια σου να φτάσω θα μ έχει χτυπήσει η ζωή και το νερό της επαύριον η νύχτα θα με θέλει η κλεισμένη πατρίδα μου κι ο χρόνος: ψίχουλο στο σαγόνι [...]