Ονειρική παρανομία

Η Αθήνα έχει αλλάξει. Δεν έχει πια καμία σχέση με την πόλη που οι ήρωες των διηγημάτων μέχρι τώρα έζησαν. Ακόμα και οι νεώτεροι απ αυτούς δύσκολα την αναγνωρίζουν. Αλλαξε και η ζωή τους. Έγινε γκρίζα και πικρή· σαν την πρωτεύουσα. Όμως το χειρότερο για όλους δεν είναι τα χρώματα και οι γεύσεις που χάθηκαν. Είναι ότι τα όνειρα μπήκαν στην παρανομία. Γιατί εκείνος που ονειρεύεται κάποια στιγμή θα ονειρευτεί και την απελευθέρωσή του και τότε θα θελήσει ν αποτινάξει όσα τον πνίγουν.
Υπάρχει ακόμα ελπίδα; Είναι η δύναμη του έρωτα και της αγάπης ικανή να ελευθερώσει, να στηρίξει, να ανατρέψει;
Τα δέκα αυτά διηγήματα παίρνουν θέση