Η αποθέωση του πραγματικού

ΑΝΤΙ-ΠΛΑΤΩΝ ΙΙΙ
Τι νόημα να δώσεις σε τούτο: ένας άντρας φτιάχνει από κερί και χρώματα το ομοίωμα μιας γυναίκας, το κάνει όσο γίνεται πιο πιστό, το υποχρεώνει να ζήσει, του δίνει μ έναν σοφό φωτισμό τον ίδιο δισταγμό στην αρχή της κίνησης που εκφράζει και το χαμόγελο. Έπειτα οπλίζεται μ ένα δαδί, παραδίδει το ομοίωμα στον οίστρο της φλόγας, παρακολουθεί την παραμόρφωση, το σπαραγμό της σάρκας, προβάλλει στη στιγμή χίλιες δυνατές μορφές, φωτίζεται με χίλια τέρατα, νιώθοντας σαν μαχαίρι αυτή την πένθιμη διαλεκτική όπου το άγαλμα του αίματος ξαναγεννιέται και διαλύεται μέσα στο πάθος του κεριού και των χρωμάτων!