Εν ονόματι της Άνοιξης

Ορλί. Τέλη φθινοπώρου του 1974. Επιτέλους στο Παρίσι. Όχι βιβλία, φυλλάδες, λόγια και πρώην αξιέραστες δεσποσύνες από καθέδρας της οδού Σίνα. Κατευθείαν στον αστερισμό του θρύλου. Ο πρώτος αστερισμός. Αλλά το Παρίσι είναι η καρδιά της εξέγερσης. Σημάδια παντού. Από τα πιο χωνεμένα μέχρι τις φωτιές του μέλλοντος. Έτσι έχω μάθει για τούτη την πόλη όπου ο οι ιδέες, οι καλές τέχνες, τα οδοφράγματα και ο έρωτας είναι συστατικό της δημοκρατίας. Πως όλα εδώ δοκιμάζονται. Πως θα δοκιμαστώ και γω. Πως φεύγω με μαύρα μαλλιά κοράκου χρώμα και θα επιστρέψω με άσπρα. Έτσι μου είπαν οι παλιοί. Στον αστερισμό της εξέγερσης λοιπόν. Ο δεύτερος αστερισμός.