Guy Debord

ΣΙΩΠΗ 2 ΛΕΠΤΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ
Η ΟΘΟΝΗ ΜΕΝΕΙ ΣΚΟΤΕΙΝΗ.

Φωνή 2: Το πρώτο θαύμα είναι να πηγαίνεις προς το μέρος της χωρίς να ξέρεις να της μιλήσεις. Τα φυλακισμένα χέρια δεν κινούνται πιο γρήγορα από άλογα κούρσας κινηματογραφημένα σε αργή κίνηση, για ν αγγίξουν τα χείλη και τα στήθη της- μ όλη την αθωότητα, τα σκοινιά γίνονται νερό, κι εμείς κυλάμε προς τη μέρα.
Φωνή 4 (μια κοπέλα): Πιστεύω ότι δεν θα ξαναϊδωθούμε, ποτέ.
Φωνή 2: Πλάι σ ένα φιλί, τα φώτα των χειμωνιάτικων δρόμων θα σβήσουν.
Φωνή 4 (μια κοπέλα): Το Παρίσι ήταν ευχάριστο εξαιτίας της απεργίας των συγκοινωνιών.
Φωνή 2: O Τζακ ο Αντεροβγάλτης- ποτέ δεν τον συνέλαβαν.
Φωνή 4 (μια κοπέλα): Είναι διασκεδαστικό, το τηλέφωνο.
Φωνή 2: Τι έρωτας-πρόκληση, όπως θα λεγε και η Μαντάμ ντε Σεγκύρ.
Φωνή 4 (μια κοπέλα): Σας γνώριζα, ήδη.
Φωνή 2: Η απομάκρυνση των ηπείρων απ τη θάλασσα, σας απομακρύνει κάθε μέρα. Τα παρθένα δάση είναι λιγότερο παρθένα από σας.
Φωνή 4 (μια κοπέλα): Γκυ, ακόμα ένα λεπτό και θα ναι αύριο.