Η σαρκοφάγος του ήλιου

Στο μεταξύ ανασυντάσσονται οι ανάσες. Τα γεγονότα δεν προλάβαιναν τον χρόνο· κι έμεναν μόνα σ ένα άστατο κενό παλεύοντας να κρατηθούν σ άμμο κινούμενη. Όπου ανασκιρτά η μέσα έρημος εκεί αναδύεται του ήλιου η σαρκοφάγος, ο χρόνος ο ζωντανός, η διφορούμενη στιγμή, ο χρόνος αυτοφυής και ανισοταχύς κι αυτό που δεν προλαβαίνει να το ενώσει το πολλαπλασιάζει μέσα στο κενό.