Οι αφετηρίες

Η Ελένη, μια γυναίκα πενήντα χρόνων που βιώνει την κατάρρευση της ζωής της και την ανεργία, ψάχνει την προσωπική της αναδόμηση και μετά από παρότρυνση της αδελφής της πηγαίνει ένα ταξίδι στην Πάτμο. Εκεί γνωρίζει μια ηλικιωμένη κυρία του τόπου, την Θάλεια, που της ασκεί μια επιρροή γαλήνης. Την ίδια στιγμή ανακαλύπτει τυχαία τις σημειώσεις ενός ντόπιου ερημίτη, του Θεόφιλου, και μέσω αυτών αποφασίζει να συμμετάσχει σε μια θεατρική παράσταση που θα ανέβει στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης. Οι ανελέητες φθορές και αλλοιώσεις σβήνουν τα ίχνη τους και αναδύουν μια νέα προσωπική ταυτότητα. Σε ένα ορεινό χωριό, ο Ανδρέας παλεύει στο μεταίχμιο δύο εποχών να δη-μιουργήσει το καινούριo, δίνοντας προοπτική ζωής στον ίδιο και στον τόπο του ώστε να μη μαραζώσει. Το τυχαίο ή το πεπρωμένο είναι αυτό που φω-τίζει την αδιέξοδη σχέση με τον πατέρα του. Τι μαύρες τρύπες άφησε στην οικογένειά του, ο πνιγμός του αδελφού και της θείας του στο ποτάμι του χωριού; Ένας φιλοξενούμενος στο σπίτι τους, καταφέρνει να αναδείξει την εσωτερική ζωή τους, να διαλύσει τα μαύρα σύννεφά, κι έτσι, να οδηγηθούν προς την εξιλέωση. Δύο ιστορίες που αφήνουν χώρο στον αναγνώστη για πολλαπλές ερμηνείες και τον προτρέπουν να αναζητήσει τόπους, εικόνες και πρόσωπα που θα τον λυτρώσουν. Δυο ιστορίες που μιλούν για νέες αφετήριες, τις οποίες όλοι έχουμε κάποια στιγμή ανάγκη στη διάρκεια της ζωής μας.