Αρατά πέρατα

ΚΟΜΜΑΤΙΑ Η ΘΕΛΗΣΗ
Κομμάτια η θέληση ατσαλένιας πέτρας αιωρούμενα πάνω στον κάμπο σπαρμένος με πουλιά πεθαμένα μιαν αυγή αργοπορημένη στο δρόμο γυαλιά σπασμένα συντρίμμια η σιωπή της κοιμωμένης αντιφεγγίζοντας από μακριά το τέλειο έγκλημα κι εσύ βυθισμένη όλη νύχτα στης αδυναμίας τα λασπόνερα βρέθηκες εντός ακτίνας και σε σάρωσε το κύμα καθημερινή συνήθεια νόμος η υποταγή των άστρων με το φως τους αναπνέοντας το αδυνατισμένο σαν τα ερπετά της γης τρόπους διαφυγής αναζητώντας.