Γλυκειά μου Εμμανουέλα

...τώρα που έγινες δεκαοχτώ χρονών και ξεκινάς αυτό που πάντα λαχταρούσες, τη δική σου ζωή, άκου δυο-τρία πραγματάκια που κατάλαβα εγώ απ’ τη δική μου ζωή. Κάποια σου τα έχω ξαναπεί από χρόνια, τα πιο πολλά θα τ’ ακούσεις για πρώτη φορά. Δεν είναι συμβουλές, ξέρω, τις έχεις βαρεθεί. Ας πούμε ότι είναι ένα manual, σαν αυτά που βρίσκεις στο κουτί του καινούριου σου κινητού. Μην τσαντίζεσαι, ξέρω πως τα κινητά τα παίζεις στα δάχτυλα, δεν σου χρειάζονται οδηγίες. Τη ζωή των μεγάλων όμως όχι, πίστεψέ με. Τώρα που φεύγεις απ’ το σπίτι, αλλάζεις πίστα, όπως τότε με τα ηλεκτρονικά σου παιχνίδια. Δύσκολη η καινούρια σου πίστα. Πρέπει να επιβιώσεις σ’ αυτήν με αξιοπρέπεια, αλλιώς θα ζήσεις μια ζωή που δεν αξίζει. Κράτα λοιπόν αυτό το χαζοβιβλιαράκι, μπορεί να σου χρησιμεύσει κάποια στιγμή, πού ξέρεις...
Με αγάπη είναι γραμμένο, με ενοχές, με ελπίδες, με φόβο για σένα, με εμπιστοσύνη σ’ εσένα. Γιατί εσύ είσαι καλό παιδί και η κοινωνία που σου παραδίδουμε αδυσώπητη. Να θυμάσαι πως ο κόσμος γύρω σου είναι βρόμικος, όμως υπάρχει πάντα καθαρό νερό να πλύνεις το πρόσωπό σου. Μην πάψεις ποτέ να το αναζητάς...