Οι απροσανατόλιστοι

Ζωή, έρωτας, φιλία, πολιτική, επιθυμία, προδοσία: μεταξύ ιδανικών και συμβιβασμών, η επιστροφή ενός Λιβανέζου διανοούμενου στην πατρίδα, είκοσι πέντε χρόνια μετά... Οι πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος ήταν αχώριστοι στα νιάτα τους, ύστερα σκόρπισαν, για πολλούς και διάφορους λόγους. Ξανασμίγουν εξαιτίας του θανάτου ενός απ’ αυτούς. Ορισμένοι δε θέλησαν ποτέ να εγκαταλείψουν τη γενέθλια χώρα τους, άλλοι μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Βραζιλία ή στη Γαλλία και ακολούθησαν δρόμους που τους οδήγησαν σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις. Τι το κοινό διατηρούν ακόμα η ξενοδόχος με τις ελεύθερες ιδέες, ο μηχανικός που πλούτισε ή ο μοναχός που αποσύρθηκε από τα εγκόσμια για να αφιερωθεί στον στοχασμό; Κάποιες αναπολήσεις για όσα βίωσαν και μοιράστηκαν και μια αθεράπευτη νοσταλγία για τον κόσμο του δικού τους παρελθόντος.

Ο αναγνώστης εισχωρεί στο μυθιστόρημα σαν σε μια ραγισμένη καρδιά. Του Αμίν Μααλούφ, στην προκειμένη περίπτωση, που δε συνήλθε ποτέ από τον χαμό εκείνου του ευτυχισμένου Λιβάνου, του γενναιόδωρου και προστατευτικού σαν τη σκιά ενός κέδρου, όπου οι θρησκευτικές κοινότητες ζούσαν και συναναστρέφονταν η μία την άλλη αρμονικά, σαν σε μια πολύβουη κυψέλη θαρρείς, απ’ όπου κυλούσε το μέλι.

O Μααλούφ εγκύπτει στα προβλήματα της Εγγύς Ανατολής και ρίχνει μια διεισδυτική και κριτική ματιά στις αλλεπάλληλες αναταραχές της χώρας του.
Ένα μυθιστόρημα πλούσιο, ανθρωπιστικό, όπου η νοσταλγία και η ελπίδα συνδυάζονται στο παρελθόν και στο μέλλον συνάμα.

«Στους Απροσανατόλιστους, εμπνέομαι πολύ ελεύθερα από τα νεανικά μου χρόνια. Τα πέρασα με φίλους που πίστευαν σ’ έναν καλύτερο κόσμο. Ακόμα κι αν κανένας από τους ήρωες αυτού του βιβλίου δεν αντιστοιχεί σε υπαρκτό πρόσωπο, κανένας τους δεν είναι εντελώς φανταστικός. Αντλησα στοιχεία μέσα από τα όνειρά μου, τις φαντασιώσεις, τις τύψεις, όσο και από τις αναμνήσεις μου».