Μιχαήλ Αγγελος, Τα ποιήματα

Τετρακόσια πενήντα χρόνια μετά το θάνατό του, ο μεγάλος καλλιτέχνης της Αναγέννησης εξακολουθεί να προκαλεί και να διχάζει την κριτική με το έργο του, και ίσως αυτό να είναι τελικά το πιο απελευθερωτικό στοιχείο για τον αναγνώστη, ο οποίος γνωρίζει πως, όποια κι αν είναι η προσωπική του αντίδραση στα ποιήματα αυτά, υπάρχει μια πληθώρα μελετητών που θα τον δικαιώσει.

Απόσπασμα από το βιβλίο
Non e senza periglio
il tuo volto divino
dell alma a chi e vicino
com io a morte, che la sento ognora;
ond io m armo e consiglio
per far da quel difesa anzi ch i mora.
Ma tuo mercede, ancora
che l mie fin sie da presso,
non mi rende a me stesso;
ne danno alcun da tal pieta mi scioglie:
che l uso di molt anni un di non toglie.

Δεν είναι δίχως κίνδυνο
το πρόσωπο το θεϊκό σου
για την ψυχή εκείνου που πλησιάζει
όπως εγώ στο θάνατο, κι αυτό διαρκώς το νιώθω·
γι αυτό με ορμηνεύω κι αρματώνομαι
να σου αντισταθώ προτού πεθάνω.
Μα όσο κοντά στο τέλος μου κι αν πλησιάζω,
δε μ επιστρέφει η χάρη σου στον εαυτό μου·
καμία καταδίκη δεν μπορεί του ελέους σου τα δεσμά να λύσει,
γιατί η συνήθεια πολλών ετών μέσα σε μία στιγμή
δε γίνεται να σβήσει.