Κατοχή και πείνα

Τα διηγήματα της Ιουλίας Περσάκη παρακολουθούν στις μικρές, καθημερινές πράξεις, τις ζωές των ανθρώπων μιας άλλης εποχής. Αντλώντας από απλά και ασήμαντα περιστατικά της επαρχιακής καθημερινότητας και με κύριο χαρακτηριστικό την αγάπη για τον απλό και απονήρευτο άνθρωπο της βιοπάλης, η Ιουλία Περσάκη ζωντανεύει, με καθαρό και ανεπιτήδευτο λόγο, τους χαρακτήρες και την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων του νησιού της (Αίγινα), δίνοντας μας, με οξεία παρατηρητικότητα, ό,τι είναι καίριο και αντιπροσωπευτικό. "Η επιλογή των διηγημάτων επικεντρώνεται σε ιστορίες της εποχής εκείνης, της κατοχής και της πείνας. Μέσα από πολύ καθημερινές σκηνές γράφονται και οι μεγαλύτερες κοινωνικές-πολιτικές ιστορίες της Ελλάδας: η Κατοχή και ο Εμφύλιος, η ταξική ιστορία (και το πώς αποτυπώνεται σε ένα νησί που ήταν κάποτε πρωτεύουσα της νεότερης Ελλάδας και κοντεύει να γίνει προάστιο της Αθήνας), η σχέση Ελλάδας-Ευρώπης, η ιστορία του φύλου και η θέση της ελληνίδας τα μεταπολεμικά χρόνια, η ιστορία της μετανάστευσης τον εικοστό αιώνα. Και πάντα μέσα από την γλώσσα - όπως στην περίπτωση του Πίπα που επιστρέφει στην Αίγινα από την Αμερική και επιμένει να αποκαλεί τους σωλήνες "πίπες" γιατί έτσι τους λέγανε εκεί. Μέσα από αυτή την απλή καθημερινή συναλλαγή η περίπλοκη κοινωνική και ταξική ιστορία της Ελλάδας γίνεται δική μας σημερινή ιστορία· η κρίση τότε, η κρίση τώρα." (Από την εισαγωγή της Karen Van Dyck) Μια διεισδυτική ματιά στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας μέσα από τις συγκινητικές ιστορίες ενός λησμονημένου ταλέντου [...] Η πραγματικότητα της Κατοχής και της πείνας, αλλά και η ζωή κοντά στη φύση, ο αγροτικός βίος, η ελπίδα. Mark Mazower, 2016