Η χιλιάκριβη και η Λάμια

Ένα πέπλο ομίχλης, αφού κατάπιε λαίμαργα το φεγγαρόφωτο, περιέβαλε το σπίτι και μια φωνή στριγκή και υποχθόνια έκανε τη Χιλιάκριβη να λουφάξει έντρομη στο υπόγειο, αγκαλιάζοντας το μαντίλι της και ελπίζοντας το κακό να περάσει γρήγορα. Μια ψηλόλιγνη μαυροντυμένη γερόντισσα, με πρόσωπο μοχθηρό κι απόκοσμο, με νύχια αιχμηρά και δόντια που εξείχαν άγαρμπα απ το κοκαλιάρικο στόμα της, φάνηκε να αιωρείται πάνω απ τη στέγη. Η Λάμια στροβιλίστηκε σαν άνεμος γύρω απ το σπίτι και το τάραξε συθέμελα.