Το κουφάρι του τζίτζικα

Η ποίηση του Γιώργου Σταυρακάκη είναι ουσιαστικά δραματική. Αυτού του είδους η δραματική συγκίνηση συνοδοιπορεί ισορροπημένα με έναν διάχυτο λυρισμό ο οποίος κατανέμεται ισόποσα σε όλη σχεδόν την έκταση του ποιητικού σώματος. Λανθάνει έτσι ένας ερωτισμός στα ενδότερα του στίχου που κλιμακώνει σε διάφορους αναβαθμούς ποιότητας το αίσθημα της συγκίνησης και την ποιότητά του. Το ανέφικτο, το εκτός ορίων, το εφήμερο, το σχετικώς μη ορατό, το σκοτεινό,το υπαινικτικό και το ανοίκειο γίνονται εστίες καταφυγής του ποιητικού υποκειμένου, του ποιητικού ιστού τελικώς. Όλα αυτά λειτουργούν ως υπόγειεςκλίμακες για να συσταθεί εκ νέου το προσωπικό βίωμα, καθαρμένο και ποιητικά διαυγές. Με τον τρόπο αυτό θα προσληφθεί από τον αναγνώστη:ως παιχνίδι της γραφής που ελέγχει πλήρως τα πλέον ακραία, αλλά και συμβατά όριά του. Ο Γιώργος Σταυρακάκης είναι ένας περιπατητής της σιωπής. Οι λέξεις του αφήνουν στον αναγνώστη αποτυπώματα μιας αυθεντικής ποιητικής εμπειρίας, αληθινής, αποκαλυπτικής, τραγικής πολλές φορές και γι αυτό βαθύτατα ανθρώπινης ή ανθρώπινης και γι αυτό βαθύτατα τραγικής.