Για τα πληγωμένα μας αδέρφια

Αλγέρι, 1956. Ο Φερνάν Ιβτόν είναι τριάντα χρονών όταν τοποθετεί μια βόμβα στο εργοστάσιο όπου δουλεύει. Αριστερός εργάτης, διάλεξε ένα κτίριο μακριά από τους χώρους εργασίας γι’ αυτή τη συμβολική ενέργεια: στόχος του είναι να σημαδέψει τα πνεύματα, όχι τα σώματα. Συλλαμβάνεται πριν εκραγεί ο μηχανισμός, δεν έχει σκοτώσει ούτε τραυματίσει κανέναν, είναι ένοχος μόνο για απόπειρα δολιοφθοράς· κι όμως, καταδικάζεται σε θάνατο. 

Το μυθιστόρημα αφηγείται την ανάκριση, τη φυλάκιση και τη δίκη του Ιβτόν, ανατρέχοντας συγχρόνως στην παιδική ηλικία του Φερνάν στην πατρίδα του, την Αλγερία, και ιδίως στη συνάντησή του με εκείνη που έμελλε να γίνει σύζυγός του. Γιατί πριν γίνει ο ήρωας ή ο τρομοκράτης που είδε στο πρόσωπό του η κοινή γνώμη, ο Φερνάν ήταν απλώς ένας άντρας, ένας ιδεαλιστής που αγαπούσε τη χώρα του, τη γυναίκα του, τους φίλους του, τη ζωή - και την ελευθερία, που την ήθελε για όλους τους ανθρώπους. 

Όταν η Δικαιοσύνη έχει αποδειχθεί ανάξια, η λογοτεχνία μπορεί να ζητήσει επανόρθωση. Λυρικός και παθιασμένος, ο Ζοζέφ Αντράς ρίχνει φως στα τυφλά σημεία του γαλλικού εθνικού αφηγήματος και υπογράφει ένα στρατευμένο βιβλίο που καθηλώνει.