Μάρθα, Μάρθα

ΖΟΥΣΕ Η Μάρθα ζούσε με ό,τι αφαιρούσε απ’ τους καρπούς των ημερών της μ’ αυτό το στέρημα της αφαίρεσης περνούσε απ’ τη σκόνη στη στάχτη απ’ τα στεγνά νερά του παρόντος στα φλογερά ύδατα του μέλλοντος (F/B Πηνελόπη, 29 Νοεμβρίου 2004) Η Μάρθα του Ντίνου Σιώτη είναι ένα πρόσωπο φανταστικό, με σάρκα και οστά. Κυκλοφορεί ανάμεσά μας φορώντας λογότυπα νοσταλγίας, έκθετη στις τυφλές, πε-ρασμένες δεκαετίες. Στο βλέμμα της στροβιλίζονται αλησμόνητες μέρες και νύχτες εδώ ή εκεί, στην Ελλάδα ή στην Αμερική. Σε έναν ουρανό που είναι και βοσκοτόπι πετάει, πάνω απ την κόψη του έρωτα, αγναντεύοντας το κενό.