Καρτερώντας την άνοιξη

Στεγνοί σα χορτάρια του βράχου ατενίζουμε το αύριο κι είναι στιγμές που η οργή αποφασισμένη σε μια γροθιά κουβαριάζει τα δάχτυλα, ενώ η καρδιά προσπαθεί με αγωνία ν’ αφουγκραστεί τα βήματα της άνοιξης, μιας άνοιξης που καρτερούμε από καιρό και δεν ήρθε ακόμα...