Εξόριστα καλοκαίρια

Συνεχίζουμε την πορεία μας Λαβωμένοι μα και περήφανοι Λυγάμε κάπου-κάπου μα βρίσκουμε τη δύναμη και σηκωνόμαστε ξανά Αντέχουμε αδέλφια Πρέπει ν αντέξουμε Για μας, για σας Για όλους τους ασυμβίβαστους αυτής της γης που παλεύουν για μια χαραμάδα φως Σκουπίζουμε τον ιδρώτα και τα δάκρυα το αίμα απ τις πολλές πληγές μας και τραβάμε μπροστά Γιατί ξέρουμε καλά ότι οι αετοί, έστω και πληγωμένοι θα ναι πάντα αετοί Τα κοράκια ήτανε και θα μείνουν για πάντα κοράκια