Την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγωμεν πέτρες

Όταν το 1953 ο Σεφέρης διαπίστωνε ότι η Κύπρος είναι ένας τόπος όπου "το θαύμα λειτουργεί ακόμα", δεν θα φανταζόταν ποτέ πως πενήντα χρόνια αργότερα τόσο πολύ θα λειτουργούσε ακόμα, ώστε μέχρι και τ αυτιά τους μερικοί θα κατόρθωναν να τα δουν έξω από τον καθρέφτη.
Κάτω από ποιαν εκδικητική, αλλά και πανικοβλημένη μανία, δρούσαν οι Αμερικανοί ώστε να φλομώσουν την οικία του Προέδρου της Δημοκρατίας στους κοριούς;
Ποιο ήταν το πρόβλημα των πατριωτικών, προοδευτικών δυνάμεων του τόπου ώστε πάθαιναν (και μέχρι σήμερα παθαίνουν) αμόκ μόλις αντίκριζαν ελληνική σημαία;
Γιατί οι ποιητές της Κύπρου έφτασαν στο σημείο ν αποποιούνται τα ποιήματά τους;
Εκτός από μεγάλος ηγέτης ο Μακάριος ήταν και μεγάλος επιστήμων;
Αν δεν μπορεί να υπάρξει στην Κύπρο ένα δικοινοτικό, ελληνοτουρκικό πανεπιστήμιο, που μπορεί;
Πόσοι ξέρουν ότι η Ιωάννα της Λωρραίνης λίγο ήταν να πέσει μαχόμενη στην Κύπρο;
Και πόσοι γνωρίζουν ότι η Κύπρος δεν είναι η Κούβα, αλλά το Χόλλυγουντ της Μεσογείου;
Πόσοι δήμιοι της ΕΟΚΑ παρασημοφορήθηκαν από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρουσία των μητροπολιτών της Κύπρου μας;
Πόσοι ξέρουν ότι ο Χάμφρευ Μπόγκαρτ ήταν αγωνιστής της ΕΟΚΑ, απογχονίστηκε στη Λευκωσία παρόντος και του Διευθυντή Πολιτιστικών Υπηρεσιών της Κυπριακής Δημοκρατίας, του οποίου η βοηθός εξετέλεσε χρέη δημίου;
Το βιβλίο αυτό, αν διαβαστεί σωστά, δίνει τις απαντήσεις.