Η άλλη ιστορία

"Στα έμβολα!": Πρόβαλε απότομα, τράβηξε την πόρτα, πίσω του, βρόντησε. Στάθηκ έτσι στο κεφαλόσκαλο, ψάχτηκε. ("Όλα εντάξει. Δεν παραφουσκώνει το πέτσινο!..") Ξαναδοκιμάζει το φερμουάρ, ως κάτω, αστραπιαία. ("Φίνα!") Φάνηκαν τα σταυρωτά φυσεκλίκια, μεταποιημένα που τάχε, κατάστηθα: κάργα 30 γεμιστήρες, και τρεις στην κωλότσεπη, με την "επιθετική". (Δυο μέρες του τάρραβε - "Θήκες, σου λέω, θήκες! Λοξά, καταπάνω· μη γλυστράνε! Όχι καπάκια· να τραβιούνται λεύτερα!" - στο παλιό πετσί, από χοντρό καραβόπανο, κ έσπαε τα βελόνια της...) Ξανάκανε την κίνηση για το στάγερ: να τ αρπάη αμέσως μες από το μπάτλ -και κλειστό- κρεμασμένο απ τον ώμο. ("Έξτρα πρίμα!") Κ οι μίλλς στις τσέπες, τρεις και τρεις, με τσιγάρα, αναφτήρα... ("Χωράει κ η ταυτότητα;" Και τι τη θέλει; "Ωχ αδερφέ, το παλιόχαρτο! Τέρμα!.." Την έστειλε πλαναριστή πάν απ τη μάντρα.) Πήδησε τα σκαλιά τρία-τρία. Χύθηκε στο δρόμο. Τράβησ απ το Πάρκο, για τη λεωφόρο. Καταμεσήμερο. - Ρε, τρελλός είσαι;.. - Όχι! Θα καθαρίσω γώ, μέρα μεσημέρι! - Και πως θα στρίψης; - Με τούτο δω! (Και βάρησε την παλάμη στ αυτόματο.) Δε θα πης τίποτα στους ψόφιους! - Θα το μάθουνε. - Άμα γίνη, να! (Κ έκανε με το χέρι.) - Θα σε διαγράψουνε! - Και;.. Σάματις που με γράψανε;.. Τους το γύρεψα; - Ε, όχι! - Ναι, ναι!.. Μούρθ η Φαντόμα ένα βράδι: "Σ έχουνε", λέει, "για δικό τους"!.. Πέρσι. - Μα δεν έφυγες... - Κι ουτ "ήρθα"! [...]