Κρίση και ακρισία

Παντού στον κόσμο η κρατικά διευθυνόμενη οικονομία κατέρρευσε με πάταγο, αφού βέβαια προκάλεσε μεγάλη φτώχεια. Στην Ελλάδα, πρώτο κόμμα βγήκε εκείνο που για κάθε πρόβλημα υποσχόταν έναν κρατικό οργανισμό. Όταν η απελευθέρωση της αγοράς φέρνει παντού ανάπτυξη, στην Ελλάδα, ακόμη και η απελευθέρωση του ωραρίου εμφανίζεται ως μεγάλος μπαμπούλας, που θα καταπιεί τα "δικαιώματα" των εργαζομένων. Οι εκατέρωθεν λαικιστικές ανοησίες κυριάρχησαν στην ελληνική κοινωνία διά των "καλύτερων ΜΜΕ του κόσμου". Ίσως γι’ αυτό έχουμε τόσα πολλά, ελάχιστα όμως οικονομικά βιώσιμα. Αυτά χαϊδεύουν τα αυτιά του ελληνικού λαού με τις εύπεπτες κι ανόητες θεωρίες, ότι το μόνο που χρειάζεται για να πάρει μπρος η οικονομία είναι "να πέσουν λεφτά στην αγορά", ότι η απελευθέρωση της οικονομίας που δουλεύει παντού στον κόσμο, στην Ελλάδα (λόγω καιρού; λόγω γεωγραφίας;) θα επιφέρει μόνο δεινά. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η Ελλάδα επι δέκα σχεδόν χρόνια αδυνατεί να βγει από την κρίση. Παραμένει στις πλατείες "με το ένα χέρι σφιγμένο σε γροθιά και το άλλο απλωμένο στη ζητιανιά". Ποιος είπε ότι οι ιδεοληψίες είναι τζάμπα;