Ασύνορες μνήμες

Η καρδιά δεν έχει σύνορα! Το ξέρουν καλά όσα γερόντια ξεριζώθηκαν βίαια στα νιάτα τους κι έζησαν, αν έζησαν, μια ζωή πικρή, χωρίς γλυκιά πατρίδα. Ασύνορες είναι οι καρδιές τους όπως οι μνήμες που πετούν προς τα πίσω χωρίς αναπαμό, χωρίς δικαίωση. Πετούν πάνω απ τα χώματα εκείνα τα ιερά όπου ακόμα είναι θαμμένα τα κόκαλα των προγόνων τους. Πετούν πάνω απ τις πέτρες των ερειπίων τις σμιλευμένες με τον ιδρώτα τους. Πετούν και κράζουν σ εμάς τα εγγόνια τους να τις στεριώσουμε στο χαρτί, να μη χαθούν, να τις διαβάσουν κι οι επόμενοι, να μάθουν όλοι το τι και πώς, μη μπας και πάψει η ιστορία να επαναλαμβάνεται... Κάπως έτσι μια χούφτα συγγραφείς ανεβήκαμε στη βάρκα ετούτου του βιβλίου να κάνουμε την αντίστροφη πορεία από εκείνη των προγόνων μας. Αφήσαμε πίσω μας κάθε ποταπό συναίσθημα, κάθε ίχνος κακίας και μίσους. Βάλαμε στα κουπιά μας μόνο τη νοσταλγία και στο τιμόνι μας την αγάπη... γιατί... είναι ασύνορες οι καρδιές των αληθινών ανθρώπων...