Σε πρώτο πρόσωπο

Η ΜΝΗΜΗ Σαράκι άπληστο η μνήμη. Με ταξιδεύει στα άδυτα της ύπαρξης, άλλοτε με κατακρίνει, με πονάει, με ξαναμαθαίνει να ζω και άλλοτε με επιχαίρει, μου ανοίγει νέους ορίζοντες. Είναι μνήμη η ζωή, μνήμη κι ο χρόνος. Μνήμη και συναισθήματα οι φίλοι, οι γνωστοί, οι συγγενείς, οι αγαπημένοι. Μνήμη, όλοι παρόντες και απόντες. Ανάβει φωτιά η μνήμη, καίει και καίγεται, άλλοτε φλάμπουρο για τα πριν και τα μετά και άλλοτε ελπίδα και νέα σχεδία, πυξίδα του μέλλοντος! Αφέντρα της ζωής η Μνήμη!