Ο αναιδής θρίαμβος

Αφρικανοί είναι οι στρατιώτες που φυλάνε τα τείχη των Θηβών Και τα υφάσματα που ο αέρας τούς τα παίρνει από φτηνό κάμποτο, από τσερβόλ άχρηστο σε γυναίκες Κι είναι ο πληθυσμός μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι τους χαμένος μέσα σε στεφάνια, σε υφάσματα και πόζες ανόητων εορτών. Μέσα σε χωράφια, πίσω από σπίτια λαμαρίνας κάτω από μαύρες κατσαρόλες Καίνε ακόμα δυνατές φωτιές Δυο τρία κορίτσια κι ένας σκύλος Ανοίγουν δρόμο μες στα στάχυα Τσατσάρες πράσινες κρατούν στα χέρια Σκύβουν και αμίλητα τούς τίς προσφέρουν.