Τα ιμάτια της ψυχής μου

Τίποτα δεν έχω να δηλώσω περιττό και μάταιο. Δεν έχει "περί" η ουσία. Τα ιμάτιά μου από καιρό δοσμένα. Ένα τριμμένο κράτησα για το χειμώνα. Θα μπαλώνω τα αιχμηρά περάσματα του χρόνου. Πίσω από μια παλιά φωτογραφία θα το κρεμώ και θα συνδαυλίζω τη χόβολη στο τζάκι να ζωντανεύουν οι σπίθες να βλέπω να γράφω και να διαβάζω Παπαδιαμάντη χαμηλόφωνα.