Η συμβολή της κρατικής εκκλησίας στη θεμελίωση και οικοδόμηση της ακρισίας από το 1821

Η παρούσα μελέτη είναι ευτύχημα να θεωρηθεί μύθευμα ή προϊόν τηλεθέασης about real - life situations or people, τα οποία συνήθως έχουν απήχηση. Δυστυχώς όμως με βάση τον τίτλο θα ήταν αφέλεια αυτή η θεώρηση. Αντιθέτως θα ήταν λάθος η θεώρησή της ως μη Χριστιανικό έργο. Η εργασία θεωρώ ότι για τον κάθε τίμιο είναι σαφώς Χριστιανική και στο πνεύμα της δημόσιας κρίσης, όπως την αναφέρει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Το αίτιο της συγγραφής είναι η αγάπη για τον τόπο τον οποίο τον εκτιμούν όλοι οι φτωχοί τίμιοι άνθρωποι. Η πατρίδα λοιπόν ως τόπος γέννησης και ζωής είναι έννοια διαφορετική με τις έννοιες Κράτος και του θεωρητικά εκπροσωπούμενου υπό αυτού Έθνους. Η κατανόηση αυτών των θεμάτων από τον τίμιο Χριστιανό και γενικώς από τον κάτοικο του γεωγραφικού χώρου είναι μια αδήριτη ανάγκη για την προστασία, εκ του φαύλου και της κακουργίας, της μονάδος του ατόμου αλλά και της οικογένειας. Η εκ κατασκευής αδυναμία κράτους, το οποίο θα μπορούσε να προστατεύσει τα συμφέροντα των υπηκόων του και την εξέλιξή των ως πολίτες είναι αιτιολογημένη όχι επειδή θεωρείται προτεκτοράτο, αλλά επειδή αυτό πέτυχε να κατασκευάσει έναν θρησκευτικό μηχανισμό, χωρίς τον οποίο θα ήταν αδύνατον να επιβιώσει. Αναφανδόν θεωρώ ότι είναι χρήσιμο εργαλείο στον κάθε τίμιο Πατριώτη.