Ξαναδιαβάζοντας τον Πίτερ Παν

Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν, εκτός από ένα. Όλοι τον ξέρουμε. Περιμένουμε να έρθει μια έναστρη νύχτα στο παράθυρό μας, για να μας μάθει να πετάμε και να μας οδηγήσει στη Χώρα του Ποτέ. Είναι, βέβαια, ο Πίτερ. Και η περιπέτεια αρχίζει. Ή μάλλον οι περιπέτειες, γιατί ο Πίτερ δεν αρκείται σε μία. Ώσπου να τελειώσει η μία, πετάγεται λίγο παραπέρα να ζήσει άλλη μία! Αλλά και η ιστορία που έγραψε ο Τζ. Μ. Μπάρι δεν είναι μία. Είναι πολλές. Είναι η ιστορία του Πίτερ, αλλά ως έναν βαθμό και του ίδιου του συγγραφέα. Είναι η ιστορία της παιδικής ψυχής, με τη γλύκα και την πίκρα της, με τις τρυφερές στιγμές αλλά και με την αγάπη της για τον πόλεμο. Είναι και η ιστορία της εποχής που γράφτηκε ο Πίτερ Παν. Στην αυγή του 20ού αιώνα οι άνθρωποι ανακαλύπτουν τον κόσμο των ονείρων και τα άγνωστα μονοπάτια της ψυχής. Ανακαλύπτουν επίσης και τα ίδια τα παιδιά. Οι περιπέτειες του Πίτερ και της εποχής του σας περιμένουν. Το βέβαιο είναι ότι δεν τελειώνουν ποτέ, ούτε όταν φτάσετε στην τελευταία σελίδα αυτού του βιβλίου. Γιατί ο Πίτερ Παν θα έχει θρονιάσει για τα καλά σε μια γωνιά μέσα σας.