Η Αγριόπαπια

Επιστρέφοντας μετά από χρόνια στο πατρικό του, ο Γκρέγκερς ανακαλύπτει πως η γυναίκα που υποψιαζόταν ότι ήταν ερωμένη του πατέρα του έχει παντρευτεί τον παλιό του φίλο Γιάλμαρ και έχουν μαζί μια κόρη. Κυνηγός του "απόλυτα ιδανικού" και πεπεισμένος πως μόνο η απόλυτη ειλικρίνεια οδηγεί σε αυτό, αποφασίζει να αποκαλύψει την παλιά σχέση στον φίλο του, δημιουργώντας έτσι υποψίες για την πατρότητα του παιδιού. Ένας άλλος φίλος της οικογένειας, ο δρ. Ρέλλινγκ, τον προειδοποιεί: ορισμένες πλάνες είναι ζωτικής σημασίας.

Στην "Αγριόπαπια" "παρελαύνει απ τη μια ο κόσμος της ψευτιάς και της υποκρισίας, κι απ την άλλη κάποιοι "εκτελεστές" του. Και, κατά κυριολεξία, ο κόσμος αυτός στήνεται στο απόσπασμα", γράφει στην πλούσια σε σχόλια και πληροφορίες εισαγωγή του ο μεταφραστής του Ίψεν, Ήρκος Αποστολίδης. "Οι εκτελεστές όμως είναι μεν στο έπακρο ιδεαλιστές, πλην γεμάτοι ελαττώματα, συνηθισμένα ανθρωπάκια, δίχως πείσμα, και δίχως ευρύτερη συγκρότηση, πνευματικότητα, ή σκοπό ζωής". Τα πρόσωπα: οικεία, της οικογένειας και του περίγυρου. Ο Ίψεν δεν κρίνει και δεν επιζητεί την κάθαρση. Σπάει το "χρυσωμένο κέλυφος" θεσμών, όπως η οικογένεια, και ξεσκεπάζει την υποκρισία που καλύπτει τους μύθους τους, δείχνοντας παράλληλα πως ακόμα κι ο "καλός" μπορεί να γίνει βλαπτικότερος από τον "κακό".

Η "Αγριόπαπια" είναι το έβδομο αριστούργημα του Ίψεν που μεταφράζεται για τη σειρά των απάντων του μεγάλου Νορβηγού που εκδίδουν με συνέπεια οι εκδόσεις Gutenberg, μια σειρά, που όπως τονίζει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, είναι μια "πολύτιμη, σύγχρονη, δραματουργικά ενημερωμένη, θεατρικότατη, γλωσσικά πλούσια κι ερεθιστική προσφορά γενικής Παιδείας, σκηνικής πρόκλησης και παρακλητική της σκηνοθετικής, υποκριτικής και εικαστικής φαντασίας" που οδηγεί "σε αρτεσιανά πηγάδια πνευματικής όασης".