Ανιμάλε

1.
Ήμασταν μπρούμυτα στο χοντρό χαλί
της διάβαζα μια ιστορία για ένα αλεπουδάκι
-δεν ήταν όσο πονηρό θα ήθελε η μαμά του-
όταν στήριξε καλά τους αγκώνες της,
κοιτάχτηκε στο απέναντι τζάμι
και με την πιο γενναία της φωνή είπε:
«Μαμά, είμαστε σαν τα σκουλήκια!»
Πήρα τότε το κεφάλι μου από το κείμενο
καμάρωσα την αντανάκλασή μας
χωρίς να ανοιγοκλείσω τα μάτια
και σιγουρεύτηκα ότι αυτή η ανάγνωση
δεν είχε κανένα νόημα να συνεχιστεί.
Καθόλου δεν έδειξα ότι λυπήθηκα
που δεν ήμουν στη θέση της αλεπούς.

_