Τόποι των θρύλων

Εκεί όπου η φυσική ομορφιά συνδυάζεται με τους θρύλους, τους μύθους και την ιστορία δημιουργείται μια ατμόσφαιρα που δεν επιδέχεται ούτε ορθολογική εξήγηση ούτε λογική ανάλυση. Τέτοια θρυλικά μέρη αποτέλεσαν επί αιώνες πηγή έμπνευσης για ποιητές και ζωγράφους, προσκυνητές και μελετητές. Παρείχαν επίσης το φυσικό σκηνικό για αρχιτέκτονες και άσκησαν φυσικό μαγνητισμό, που εξακολουθεί να προσελκύει ταξιδιώτες από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Οι Τόποι των θρύλων χαρτογραφούν ένα παγκόσμιο ταξίδι μέσα από πολλές χώρες, το οποίο ξεκινά από εκεί όπου ο μύθος συναντά την πραγματικότητα. Τα αιώνια βασίλεια, όπως ο Κήπος της Εδέμ, το Κάμελοτ και το Αβαλον, εδώ και αιώνες εξάπτουν τη φαντασία ερευνητών, συγγραφέων και καλλιτεχνών. Ο κρατήρας Αλεακάλα, το όρος Φούτζι και ο ποταμός Γάγγης μνημονεύονται εδώ ως αιώνια τοπία, μέρη όπου πιστεύεται πως θεοί και ήρωες περπατούσαν στη Γη. Σε τέτοια περιβάλλοντα η ανθρώπινη προσπάθεια έχει δημιουργήσει ιερά θαύματα, όπως ο τάφος του Τουταγχαμών, καθώς και η πόλη των Μάγια στο Τικάλ. Η ομορφιά και τα κτίρια που δημιούργησε ο άνθρωπος αποτελούν στοιχεία ενός μύθου, από το Τατζ Μαχάλ μέχρι την Απαγορευμένη Πόλη και την Ελσινόρη, το κάστρο του Αμλετ. Ενίοτε ενσαρκώνουν το θρίαμβο της ανθρώπινης καρτερίας απέναντι στις αντιξοότητες, όπως φανερώνει η αναστήλωση του βομβαρδισμένου καθεδρικού ναού του Κόβεντρι. Μέσα από τα θεσπέσια κτίσματα ανά τον κόσμο βρίσκουν έκφραση οι πνευματικές ανησυχίες του ανθρώπου και το καλλιτεχνικό του όραμα. Το Τατζ Μαχάλ, για παράδειγμα, αποτελεί ουσιαστικά το όραμα ενός και μόνο ανθρώπου, ο οποίος ήγειρε αυτό το εξαίσιο πρότυπο συμμετρίας και αναλογιών στη μνήμη της λατρεμένης του γυναίκας. Η εκρηκτική φαντασία ενός άλλου ανθρώπου δημιούργησε το παραμυθένιο κάστρο της Βαυαρίας. Η μαγεία ορισμένων τόπων δεν έγκειται τόσο σε κάποιο μεμονωμένο κτίριο όσο σε ένα σύνολο από κτίσματα που έχουν συνδυαστεί ώστε να δημιουργήσουν ένα εξαίσιο σύνολο, ανώτερο από το άθροισμα των μερών του. Τα παλάτια και οι αίθουσες της Απαγορευμένης Πόλης συνιστούσαν ένα αρμονικό σύνολο, από το κέντρο του οποίου δέσποζε ο Κινέζος αυτοκράτορας.