Ελάχιστα πριν

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Εδώ είμαι, στο σπιτάκι του σκύλου. Τρώω χώμα, πίνω φόβο, Καμιά φορά κοιτάζω τ άστρα. Ποτέ δεν έχασα το σεβασμό μου προς αυτά. Κι αν τα γαυγίζω, δεν μου μένει πλέον Αλλος τρόπος να γράψω στίχους. ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ Ο γλύπτης Έβλεπε τα βότσαλα, το σκουλήκι, τα ξύλα Και τα αναγνώριζε ως "Μητέρα Και Παιδί". Εκείνοι βλέπουν τη μητέρα και το παιδί, Τα κάνουν ξύλο, πέτρα, σκουλήκια. ΕΥΡΥΔΙΚΗ Σέρνεται σαν χαμένη ευκαιρία Η τελευταία ώρα του απογεύματος. Τέλος, το παίρνει απόφαση. Φεύγει. Τρέμω μη στραφεί να δει πίσω της Και μείνω εδώ για πάντα Με φανερή ακόμη την ταπείνωση Και χωρίς την προστασία της νύχτας.