Ένα σύννεφο που το λεγαν Κοσμά

Κάπου ψηλά, πάνω απ τις πόλεις των ανθρώπων και τις σκέψεις των παιδιών, γεννιέται ένα άσπρο συννεφάκι, ο μικρός Κοσμάς. Πλάι στη μητέρα του απολαμβάνει το μαγικό ταξίδι στους αιθέρες. Σαν μικρό παιδί μαθαίνει σιγά σιγά τα μυστικά και τους κινδύνους του άγνωστου ουρανού. Όσο μεγαλώνει, ανακαλύπτει τη γνώση και την περιπέτεια. Συναντά τη χαρά του παιχνιδιού αλλά και τη θλίψη του αποχωρισμού. Γνωρίζει τη μελαγχολία της μοναξιάς αλλά και την αξία της φιλίας. Γιατί ο Κοσμάς δεν έχει φίλους στον ουρανό μόνο. Έχει και στη γη, στην πόλη, στο σχολείο. Και η γνωριμία του μ ένα μικρό αγόρι είναι κάτι περισσότερο από μια απλή φιλία: είναι μια κρυμμένη ζωγραφιά σ ένα τετράδιο ιχνογραφίας. Μια γλυκιά εικόνα πίσω απ το τζάμι της τάξης. Μια σιγανή κι αραιή βροχούλα που πέφτει από ψηλά, την ώρα που ο πρωινός ήλιος ανεβαίνει στον καταγάλανο ουρανό.