Η σαγήνη του λόγου

Χούλιο Κορτάσαρ: [...] Περιέργως πώς, οι πρώτες μου αναμνήσεις δίνουν μια εικόνα διαφοροποίησης. Ένα είδος υποψίας δηλαδή ότι αν δεν εξερευνούσα την πραγματικότητα από τη σκοπιά της γλώσσας, από κείνη της σημασιολογικής της διάστασης, η πραγματικότητα για μένα δεν ήταν ολοκληρωμένη, δεν με ικανοποιούσε. Επιπλέον -αυτό λίγο αργότερα, όταν ήμουν πια οχτώ ή εννέα ετών- ξεκίνησε μια περίοδος που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνη και να με οδηγήσει στην τρέλα ήταν η εποχή που οι λέξεις άρχισαν να έχουν την ίδια ή και μεγαλύτερη αξία από τα ίδια τα πράγματα.