Παγωμένο νερό

Στο λευκό κελί της απομόνωσης η Ισμήνη αναζητά τη λήθη και τα τσαλακωμένα σεντόνια. Δεν θέλει να θυμάται, δεν θέλει να την αγγίζουν, αναζητά την παρηγοριά στον τεμαχισμένο κόσμο που δημιουργούν οι σχισμές των ματιών της. Στον περίβολο μιας εκκλησιάς, η αδελφή της δίνει μάχη να μην ξεχάσει. Να εκδικηθεί το άδικο. Με τον νόμο του χρέους. Με το δίκιο των ανθρώπων. Κι οι δύο θα αναζητήσουν την ελευθερία μέσα στα… κελιά τους. Την ελευθερία της δικαίωσης!