Μια φιλοσοφία της παγκοσμιότητας

Κάθε άτομο πρέπει να εργάζεται για την ανάπτυξή του, για τον δικό του εμπλουτισμό, υπό τον όρο ότι ενεργεί όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για το καλό της συλλογικότητας. Η συλλογικότητα όμως δεν είναι ακόμα αδελφότητα. Η αδελφότητα είναι μια συλλογικότητα όπου υπάρχει πραγματική συνοχή, επειδή καθένας εργάζεται συνειδητά για το καλό όλων. «Διακρίνουμε στην κοινωνία τρεις κατηγορίες ατόμων που αντιστοιχούν σε τρία επίπεδα συνειδητότητας: εκείνους πουθέλουν να εργάζονται μόνοι και αποσύρονται στον εαυτό τους, εκείνους που έχουν κατανοήσει τα οφέλη της συλλογικής ζωής και αγαπούν την ομάδα, αλλά μόνο επειδή έχουν συμφέρον, χωρίς να γνωρίζουν και να αγαπούν ο ένας τον άλλον, και εκείνους που μαθαίνουν να ζουν αδελφικά, εμβαθύνοντας στη συνείδηση της παγκοσμιότητας.