Νυχτερινός ουρανός με τραύματα εξόδου

Αντίθετα όμως με το μυθιστόρημά του, όπου πρωταγωνιστεί η μητέρα, στα ποιήματα αυτά ο Βουόνγκ εφευρίσκει πατέρες που του παρέχουν, μέσω επίπλαστων βιωμάτων, τη σχέση παιδιού-πατέρα που δεν έζησε -με τα καλά της και κυρίως με τα κακά της. «Το ποίημα είναι μια πρόσκληση σ έναν πιο ιδιωτικό, αναγκαίο διάλογο», έχει πει σε συνέντευξη του ο ίδιος ο Βουόνγκ, «Το προσεγγίζω σαν να βρίσκομαι στη σκαλωσιά μιας εξόδου κινδύνου – το κατά πόσο την ανεβαίνω ή την κατεβαίνω είναι ανάμεσα σε μένα, τον αναγνώστη, και τον ποιητή […] Όπως και η έξοδος κινδύνου έχει γίνει το πιο συμπυκνωμένο αρχιτεκτόνημα αντίστασης. Ένα μέρος όπου μπορώ να είμαι όσο ειλικρινής χρειάζεται –γιατί η φωτιά έχει κορώσει ήδη μες στο σπίτι μου, καταπίνοντας τα πιο πολύτιμα υπάρχοντά μου– ακόμα κι όσους αγαπώ».

_