Τα κορδόνια

«Αν εσύ το έχεις ξεχάσει, αξιότιµε κύριε, να σου το θυµίσω εγώ: είµαι η γυναίκα σου».

Έτσι ξεκινά το γράµµα που γράφει η Βάντα στον σύζυγό της, ο οποίος έφυγε από το σπίτι, αφήνοντάς την έρµαιο µιας θύελλας, πληµµυρισµένη ερωτήµατα που δε βρίσκουν απαντήσεις.

Παντρεύτηκαν νέοι, διψασµένοι για ζωή και ελευθερία, οι συνθήκες όµως άλλαξαν. Και τώρα εκείνος βρίσκεται στη Ρώµη, ερωτευµένος µε µια πολύ νέα γυναίκα, δίπλα στην οποία όλα µοιάζουν λαµπερά και ελαφρά, κι εκείνη στη Νάπολη µε τα παιδιά, να µετράει την έκταση της σιωπής.

Τέσσερα χρόνια µετά, ο Άλντο επιστρέφει, έτοιµος για νέο ξεκίνηµα. Αρκετά χρόνια µετά, η Βάντα και ο Άλντο επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές βρίσκουν το σπίτι τους παραβιασµένο: αναποδογυρισµένα έπιπλα, σπασµένα τζάµια, ανοιγµένα κιβώτια, πεταµένα βιβλία. Το παρελθόν έρχεται στην επιφάνεια...

Η αριστοτεχνική εξιστόρηση µιας φυγής και µιας επιστροφής, ένα βιβλίο για τις υπόγειες δυνάµεις που κρατούν ζωντανό έναν γάµο, ένα βιβλίο για την αγάπη µετά τον έρωτα. Τι είµαστε διατεθειµένοι να θυσιάσουµε χωρίς να νιώθουµε παγιδευµένοι; Και τι είναι αυτό που χάνουµε, όταν επιλέγουµε να επιστρέψουµε; Γιατί τίποτα δεν είναι πιο ριζοσπαστικό από την εγκατάλειψη, αλλά και τίποτα δεν είναι πιο ανθεκτικό από τα αόρατα «κορδόνια» που δένουν τους ανθρώπους.

_