Τη λένε Μαντώ

Όλοι βρήκαν αφορμή με τα 200 χρόνια από το 1821. Εδώ, μια ιδιαίτερη προσέγγιση με ψυχολογικές συμπαραδηλώσεις, για το τι μπορεί να σημαίνει ένα όνομα για την διαμόρφωση μιας προσωπικότητας. Η Αγγελική Σπανού, με διαφανή την χρήση της φιγούρας που αποτέλεσε η Μαντώ Μαυρογένους, δίνει την ψυχογραφία μιας σύγχρονης γυναικείας παρουσίας. Η πρωταγωνίστριά της είναι μια γυναίκα με αναμνήσεις 200 χρόνων που προσπαθεί να ξεφύγει από την καταγωγή της και να χειραφετηθεί, αποδεσμευμένη από το οικογενειακό βιογραφικό. Τη βαραίνει το όνομά της, προσπαθεί να μη γίνει η μητέρα της και να μη μοιάσει στη δοξασμένη πρόγονό της μισώντας αυτόν που αγάπησε. «Πάει πολύ μακριά προς τα πίσω αυτή η αλυσίδα που τη σέρνουμε στη διαδρομή μας και πολλές φορές μπερδεύεται στα πόδια μας και μας κάνει να χάνουμε την ισορροπία μας. Έπειτα, η μεγάλη αφήγηση του Έθνους στο οποίο ανήκουμε συμπλέκεται με τη μικρή προσωπική μας αφήγηση». Είσαι και αυτό που λέγεσαι;