Η ανθρωπωδία

Μία συνάντηση. Ένας άνθρωπος δεν ανταποκρίνεται σε ένα ερωτικό βλέμμα. Τιμωρεί τον εαυτό του με έναν χιλιετή εγκλεισμό. Για να «διορθώσει/επανορθώσει» το λάθος που, κατ’ αυτόν, διέπραξε, θα επιδιώξει μια καινούργια συνάντηση. Πώς θα αντιμετωπίσει/χειριστεί αυτή τη φορά την επιθυμία του;

Με μοναδικό ύφος, ολοζώντανες, θεατρικές εικόνες, αναφορές σε παγκόσμια κείμενα, γλώσσα πυκνή αλλά εύληπτη, με λαχανιάσματα, κρεσέντο, πτώσεις, μεταπτώσεις, αντιφάσεις, λάθη, παραλείψεις και επαναλήψεις, αναπτύσσεται η «Ανθρωπωδία» στο 3ο και 9ο βιβλίο της.

Μία ανθρώπινη τραγωδία –η τραγωδία του ανθρώπινου γένους;– ξεδιπλώνεται στη συνολική έκταση χιλίων βιβλίων, δημιουργώντας εσαεί μια «Ατελή χιλιετία».

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας: «H Ανθρωπωδία συνιστά το εντελώς αντίθετο του εντελούς έργου. Έτσι, το κάθε βιβλίο της, που κρατά ο εκάστοτε αναγνώστης στα χέρια του, είναι αυτό το όσο και στο όσο κατόρθωσε να φτάσει ο συγγραφέας του, πάντα ένα μη όλον, ένα εν μέρει, ένα το κατά δύναμιν. Γιατί η Ανθρωπωδία δεν είναι παρά μία εκδοχή του ανθρωπίνως δυνατού».