Το κανάλι

Ο αδερφός μου ο Μιγκέλ πέθανε στις 5 Μαρτίου του 1975, τρεις βδομάδες πριν κλείσει τα έξι του χρόνια. Το κανάλι ανοίγει μ’ αυτούς τους απλούς στίχους, που στις επόμενες σελίδες θα πέσουν σαν πετραδάκι στο νερό, αναταράζοντας τη μνήμη του ποιητή και σχηματίζοντας γύρω τους τους ομόκεντρους κύκλους που συγκροτούν ολόκληρο το ποίημα. Σαράντα πέντε χρόνια μετά το συμβάν, ο ποιητής ανακαλεί και ανακατασκευάζει τον τραγικό θάνατο από πνιγμό του εξάχρονου αδελφού του, σκιαγραφώντας τα γεγονότα, τα πρόσωπα, τις φωνές, τα όνειρα, τις αντιφάσεις, τους στοχασμούς και τους συνειρμούς που τον συνοδεύουν, και μετατρέποντάς τον σε κείμενο ποιητικό, απόλυτα προσωπικό και μαζί πανανθρώπινο, και ίσως λυτρωτικό. Aπλό και συνάμα σύνθετο, Το κανάλι είναι ένα έργο που συγκλονίζει, καθώς συλλαμβάνει την ουσία της τραυματικής απώλειας μέσα από τη συγκινησιακή εγκράτεια του λόγου, την άρτια δόμηση του υλικού, τον σοφό χειρισμό των φωνών (και της σιωπής). Και, πάνω απ’ όλα, με την απόλυτη γυμνότητα της γλώσσας του. Αυτή ακριβώς η γυμνότητα της γλώσσας, σε αντίστροφη πάντα αναλογία με τη δραματική φόρτιση, αποτελεί την ρηξικέλευθη ποιητική και αισθητική πρόταση του ποιητή.