Η σφαίρα στον τοίχο

«ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, αδύνατον ν’ αποφύγω την πιο μαύρη σελίδα της: τη δολοφονία του Καποδίστρια - ο απόγονός του την περιγράφει με τόσο ζωντανά χρώματα, που σχεδόν με προκαλεί ν αντιγράψω την αφήγησή του στο χαρτί. Είναι το τρίτο διήγημα που του αφιερώνω, προσπαθώντας συνέχεια να δικαιολογώ την αυτοκαταστροφική μανία του. Πάντοτ’ εύρισκα μιαν εξήγηση, εκτός από τώρα ̇ ίσως γιατί υπάρχει κάτι αμετάκλητο που κάνει τα λόγια να στερεύουν. Μέσα στην προαιώνια αντανάκλαση της στιγμής εκείνης ζούμε όλοι μας, μέχρι σήμερα. Και η λογοτεχνία δεν φταίει καθόλου γι’ αυτό ̇ που –αγγίζοντας τη σφαίρα στον τοίχο– ξέθαψε όλες τις παλιές αμαρτίες...».