Εκπαίδευση και εθνογλωσσική ενσωμάτωση των ξενόφωνων πληθυσμών στην Ελλάδα την περίοδο 1912-1940

Στο πα­ρόν βι­βλίο, επι­δι­ώ­κε­ται η ανά­δει­ξη της στε­νής σχέ­σης ανά­με­σα στο εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα και στην ιδε­ο­λο­γία του ελ­λη­νι­κού εθνι­κι­σμού, κα­τά την επι­δί­ω­ξη του τε­λευ­ταίου να επι­τύ­χει την πο­λυ­πό­θη­τη εθνι­κή ομοι­ο­γέ­νεια. Ειδι­κό­τε­ρα, επι­χει­ρεί­ται η συ­γκρι­τι­κή ανά­λυ­ση του τρό­που με τον οποίο το ελ­λη­νι­κό κρά­τος αξι­ο­ποί­η­σε το σχο­λείο για την καλ­λι­έρ­γεια ήκαι επι­βο­λή της ελ­λη­νι­κής εθνι­κής ταυ­τό­τη­τας στους ξε­νό­φω­νους πο­λί­τες του, συ­γκε­κρι­μέ­να στους μου­σουλ­μά­νους της Δυ­τι­κής Θρά­κης, στους σλα­βό­φω­νους της Δυ­τι­κής Μα­κε­δο­νί­ας, στους ρου­μα­νί­ζο­ντες Κου­τσό­βλα­χους της Ηπεί­ρου και της Μα­κε­δο­νί­ας και στους Τσά­μη­δες της Θε­σπρω­τί­ας, προ­κει­μέ­νου να τους εν­σω­μα­τώ­σειαφο­μοι­ώ­σει στον εθνι­κό κορ­μό. Με ανα­φο­ρές στο ιστο­ρι­κό πλαί­σιο της πε­ρι­ό­δου 1912-1940, με­λε­τώ­νται οι ιδι­αί­τε­ρες συν­θή­κες που επέ­δρα­σαν στη χά­ρα­ξη της εκ­παι­δευ­τι­κής πο­λι­τι­κής για κα­θε­μιά μει­ο­νο­τι­κή ομά­δα χω­ρι­στά, ώστε να φα­νούν οι ομοι­ό­τη­τες και οι αντι­φά­σεις της. Επί­σης, δι­ε­ρευ­νά­ται η σχέ­ση εξάρ­τη­σης της εκ­παι­δευ­τι­κής πο­λι­τι­κής από την εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή του ελ­λη­νι­κού κρά­τους.