Στο πουθενά στο μέχρι πότε και το γιατί

ΑΔΕΙΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ Χαρτογραφώ τοπία ψυχής Χρονομετρώ στιγμές απόντων Γράφω ένα ποίημα για το καλοκαίρι το σβήνω και αρχίζω μια ιστορία μικρού έρωτα μεγάλης διάρκειας, ίσως θα προτιμούσα ένα μεγάλο έρωτα μικρής διάρκειας. Μαζεύω από το πάτωμα μαυρόασπρες φωτογραφίες που ξεκόλλησαν από τ’ αλμπούμ του ’60, εδώ μια εκδρομή, εκεί ένα χαμόγελο. Έπαψα να μετρώ τα χρόνια είναι και οι ασκήσεις του μυαλού που με κουράζουν