Lunaris

ΤΟ ΛΙΚΝΟ Σαν το πλεούμενο πού ανάβει φώτα στο σκοτάδι γύριζα και λιτάνευα τα βράδια μου. Έπλεαν μαγεμένα στη σιωπή κι αφουγκραζόμουνα συνωμοσία με το φεγγάρι ανεξιχνίαστο δισκάρι της Φαιστού μαλαμοκαπνισμένο ασήμι με λίκνιζε στα φώτα, στα νερά και μ έδινε στον κόσμο απ την αρχή κάθε φορά.