Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και ο αντιδικτατορικός αγώνας

Όποιος είναι γνώστης της πνευματικής διαστάσεως του Π. Κανελλόπουλου, αναρωτιέται που βρήκε το θάρρος να περιπλανηθεί μέσα στη ζούγκλα της σύγχρονης πολιτικής ζωής χωρίς να φοβηθεί μήπως και σπιλωθεί από κάποια έξωθεν χυδαιότητα ο αστραφτερός μανδύας του Απολλώνιου του Τυανέως που φορούσε. Ο Κάρολος Μπωντλαίρ, όταν το κάτασπρο πουκάμισό του λερώθηκε από λίγες λάσπες που προκάλεσε οβίδα που έσκασε πλάι του όταν πολεμούσε στο οδόφραγμα το 1848, διέκοψε τον αγώνα, πήγε στο σπίτι του, άλλαξε πουκάμισο και γύρισε για να συνεχίσει να πολεμά. Να σκοτωθεί ναι, να τραυματισθεί ναι, να λερωθεί ποτέ. Έτσι και ο Κανελλόπουλος, δαιδαλωμένος μέσα στην τύρβη της πολιτικής ζωής, αφού πέρασε από τόσες βουλές και τόσες πολιτικές διαμάχες, έμεινε άμωμος και αμόλυντος και ακήρατος, κανείς δεν μπόρεσε να τον σπιλώσει.