Πρώτη φορά, ξανά

...Αρ­κε­τά κεί­με­να είναι αυτο­βι­ο­γρα­φι­κά, ορι­σμέ­να είναι εμπνευ­σμέ­να από δι­η­γή­σεις άλ­λων, έστω και αν όλα είναι γραμ­μέ­να σε πρώ­το πρό­σω­πο, σε πολ­λά έχει εισχω­ρή­σει και η φα­ντα­σία. Όμως και αυτά που είναι αυτο­βι­ο­γρα­φι­κά πρώ­τα απ’ όλα είναι «πει­ραγ­μέ­να», αλ­λά το κυ­ρι­ό­τε­ρο είναι το πώς τα θυ­μά­μαι ύστε­ρα από χρό­νια – και η μνή­μη είναι επι­λε­κτι­κή. Πό­σες φο­ρές συ­ζη­τώ­ντας για τα πα­λιά δι­α­πι­στώ­νεις ότι ο τρό­πος που θυ­μά­σαι κά­τι είναι πο­λύ δι­α­φο­ρε­τι­κός από τον τρό­πο που το θυ­μά­ται ένας άλ­λος, έστω και αν η εμπει­ρία ήταν κοι­νή....