Στύβοντας παπαρούνες

Ρουμπλιώφ Συστάδες δάχτυλα γλιστρούν τα χρώματα Αύριο τα πρόσωπα πέπλο θα σκεπάσει μετά θα τα γυμνώσει σ ένα συμπόσιο φωτός Χάραγμα στα χείλη το περίγραμμα για λόγο που τρέμει πριν στων βλεφάρων τη βλάστηση σταθεί Για κείνα που είδαμε παραμερίζοντας τις καλαμιές Για το τραγούδι των χρωματιστών ανέμων Ξεγύμνωσες τις ώρες φτάνοντας στον πυρήνα των λεπτών κι από κει σ εκείνο που κρέμεται μέσα βαθιά μας από τον χρόνο μακριά Αυτό που γύρεψες ένα σακούλι χώμα να χτίσει η ζωή όπως αξίζει μ αγγεία ερυθρόμορφα ως τον πηλό μας Σήμερα θα γλιστράς σε παγοδρόμια που στάζουν Αύριο θα παλεύεις με τον άγγελο που είναι ελάφι στην οροφή της ξεχασμένης κατακόμβης