Πρόδρομες σκέψεις

…ΜΑ τότε, δίνοντας δικαίωμα στη σιωπή να μιλήσει, βάφτισα το σπαρμένο ψέμα, Αλήθεια. Αλήθεια, που θα κρατάει μετέωρες εφεδρείες για ζωογόνες αστραπές και δυο δρασκελιές Παράδεισους. Με αυτοπεποίθηση βαθιά κρυμμένη στα απροσπέλαστα βράχια της ψυχής βρήκα τη δύναμη να φωνάξω: “Λύγισα στον αέρα, μα δεν έσπασα στην Καταιγίδα…”