Η εποχή του κακού

Νέο Δελχί, 2004. Ένα φρικτό τροχαίο δυστύχημα: μια Mercedes θερίζει πέντε πεζούς – ανάμεσά τους μια έγκυος. Στο τιμόνι, ένας άντρας είκοσι δύο χρονών, παιδί για τα θελήματα στην ουσία, στουπί στο μεθύσι – άψογα ντυμένος, γραμμωμένος, με τέλεια κουπ, υπηρέτης όμως παρόλα αυτά, και ο μοναδικός στον τόπο του δυστυχήματος. Τον λένε Ατζέι. Τον πάνε στη φυλακή, όπου τον χτυπάνε και τον βασανίζουν∙ δεν βγάζει άχνα. Μετά από μερικές μέρες στη φυλακή, εμφανίζονται οι φύλακες. «Έχει γίνει κάποιο λάθος» του λένε. «Γιατί δεν μας το είπες;» ρωτούν, ενώ του δίνουν ζεστό φαγητό και το πορτοφόλι του, καθαρά ρούχα, τσάι. Είναι μεταμελημένοι, έως και σεβαστικοί. «Δεν ξέραμε ότι είσαι άνθρωπος των Ουαντία».

Κινούμενο επιδέξια μεταξύ διαφορετικών χρόνων και οπτικών, το μυθιστόρημα Η εποχή του κακού περιστρέφεται γύρω από τη ζάπλουτη, πανίσχυρη και τελείως διεφθαρμένη οικογένεια Ουαντία – τον νεαρό, φιλόδοξο, κακομαθημένο Σάνι∙ τον αυταρχικό, αδίστακτο και καταπιεστικό πατέρα του, τον Μπάντι∙ και τον βίαιο, ισχυρό, αιμοδιψή, θείο Βίκι. Όσοι έρχονται κοντά στους Ουαντία μπλέκονται στα δίχτυα της διαρκούς αναζήτησής τους για περισσότερο έλεγχο, περισσότερη επιρροή και εξουσία, περισσότερη γη, περισσότερο πλούτο (και, μερικές φορές, για έναν αποδιοπομπαίο τράγο): η Νέντα, μια περίεργη νεαρή δημοσιογράφος παγιδευμένη ανάμεσα στο επάγγελμά της και τις ηδονές της πόλης∙ ο Γκαουτάμ Ραθόρι, ένας παρακμιακός πλεϊμπόι που πρέπει να εξιλεωθεί στα μάτια του κοινού∙ κι έπειτα, ο Ατζέι: ένα προσεκτικό αγόρι κατώτερης κάστας γεννημένο μέσα στη φτώχεια που η μάνα του το πούλησε για άμισθο υπηρέτη, ο οποίος τελικά βρέθηκε να ανεβαίνει τις βαθμίδες των αφοσιωμένων στην οικογένεια των Ουαντία.