Κριτική του νεοσταλινισμού του ΚΚΕ

Από το 1991, με την ανάδειξη της Αλέκας Παπαρήγα στην ηγε­σία του, το ΚΚΕ ακολούθησε επί μια 30ετία μια πορεία σταλινικής αναπαλαίωσης, που οδήγησε το κόμμα στο περιθώριο της πολι­τικής και κοινωνικής ζωής. Συστατικά της στοιχεία αναφορικά με το παρελθόν ήταν η δικαίωση της σταλινικής διαστροφής του σοσιαλισμού, των μαζικών εκκαθαρίσεων της περιόδου 1936-38 στην ΕΣΣΔ και των προδοσιών του κινήματος σε μια σειρά χώρες· η παραχάραξη και απάρνηση των εγχώριων επαναστατικών παρα­δόσεων, ιδιαίτερα στο πρόσωπο του Άρη Βελουχιώτη· η αποθέωση του Στάλιν και του Ζαχαριάδη· η συστηματική πλαστογράφηση των ζητημάτων της κομματικής ιστορίας. Και αναφορικά με το σήμερα, ο πιο ακραίος σεκταρισμός, εκφρασμένος στην ανεδαφική γραμμή της αντεπίθεσης για τη λαϊκή εξουσία και τη διάσπαση των συν­δικάτων· η πλήρης άρνηση των συμμαχιών· η απεμπόληση των μεγάλων κινημάτων του 2011-12· το παραμέρισμα και η διαπό­μπευση του μαρξισμού· η κατάπτωση στον πιο στείρο δογματισμό, τον εθνικισμό και το γραφειοκρατικό υποκειμενισμό. Στο παρόν βιβλίο ο Χρήστος Κεφαλής δείχνει ότι μακριά από το να αποτελούν κάποιες συμπτωματικές ή αποσπασματικές επιλο­γές, οι παραπάνω τάσεις συνιστούν τις αλληλένδετες όψεις του νεοσταλινισμού, της σύγχρονης εκδοχής του σταλινισμού, που με συνέπεια προώθησε η ηγεσία των Παπαρήγα, Μαΐλη, κ.ά., και συ­νέχισε η ηγεσία Κουτσούμπα. Φέρνει σε φως την ιστορική χρε­οκοπία του ΚΚΕ και τεκμηριώνει την ιστορική ανάγκη για τη δη­μιουργία στη χώρα μας ενός νέου κομμουνιστικού κόμματος, με μαρξιστικές, επαναστατικές βάσεις και αρχές.